Appelvlap
‘Wilt u wat eten kopen voor mij?’ Ik kijk op naar de jongen die mij de vraag stelt. Gele vingers, vers gedraaid sjekkie in zijn hand, kleding die minstens al een jaar niet gewassen is. Terwijl ik op mijn ‘extra sterke cappuccino’ sta te wachten neem ik de jonge jongen verder in mij op. Grauwe huid, zwarte tanden en veel rimpels. Om geheel in stereotypes te spreken: een junk. Daar sta ik dan. Acht uur ’s ochtends op Haarlem station. Het station waar ik elke ochtend, zonder hier ook maar twee seconde over…continue reading →