Work in progress

Één stap achteruit en twee vooruit. Ik was goed op weg, goed op weg om weer helemaal op te krabbelen. Flirten, versieren, genieten van aandacht. Het kon niet op. Zorgeloos deed ik 'mijn ding' zonder te denken aan de-veroorzaker-van-mijn-gebroken-hart. Ik was stiekem wel trots op mijzelf. Ja, het ging écht heel goed. Tot date 5 met de knappe hockeyer... Herinner je 'm nog: 'Als ik nu besluit zijn hand te pakken om zelf op te staan, laat ik hem dan niet vallen?'. Deze vraag stelde ik mijzelf een paar weken geleden. Natuurlijk waren…continue reading →